ADHD is geen hype. ADHD heeft een ander besturingssysteem.

🧠 "ADHD is geen hype. Het systeem is gewoon traag."

ADHD. Drukte, chaos, energie. Te veel. Te weinig. Het hangt er maar van af wie je het vraagt.

De een lacht het weg als een modewoord. De ander gebruikt het als excuus voor zijn kind. En intussen moeten mensen zoals ik ons in alle bochten wringen om serieus genomen te worden. Want als we zeggen dat we ADHD hebben, krijgen we een blik toegeworpen die balanceert tussen medelijden en ongeloof.

Laten we één ding duidelijk maken:

ADHD is geen hype.
ADHD is geen keuze.
ADHD is geen karikatuur.

ADHD is een neurobiologische realiteit.
En wie beweert dat "iedereen tegenwoordig wel een label krijgt" heeft nog nooit een diagnoseproces doorlopen dat maanden – soms jaren – duurt, met wachtlijsten, screenings, vragenlijsten, observaties en een eindeloze reeks "maar je doet het toch goed op school?"

Wat er wél aan de hand is?

Het systeem heeft zich jarenlang blindgestaard op het gemiddelde. Op de norm. Op netjes binnen de lijntjes kleuren.
En nu blijkt dat er steeds meer mensen niet binnen die lijnen passen.

Niet omdat we collectief gek geworden zijn.
Maar omdat het systeem nooit ontworpen was voor mensen met breinen zoals het onze.

Het systeem is niet kapot.
Het is gewoon gebouwd voor een ander soort mens.

Een mens met een stabiele concentratiecurve.
Een mens die niet tegelijk prikkelbaar én intens gevoelig is.
Een mens die deadlines voelt als motivatie in plaats van existentiële dreiging.

Maar we passen ons aan. Toch?

Ja. Tot we breken. Tot we onder de radar verdwijnen. Tot we in burn-out belanden, verslaafd raken, of gewoon opgeven. Want zolang ADHD wordt gezien als een fase of een hype, blijft de ondersteuning beperkt tot wat "zinvol lijkt voor jongeren".

Daarom stopt de terugbetaling van medicatie in België op 18 jaar. Alsof de chaos in je hoofd ook verjaart.

Daarom zijn er geen officiële campagnes voor ADHD bij volwassenen.

Daarom is er geen Internationale ADHD-dag. Geen vlag. Geen woord.

ADHD is geen hype. ADHD is onderschat, onderbelicht, ondergewaardeerd.

Wat er wél gehypet wordt?
Stereotypen. Misverstanden. Quick fixes.

Wat er nodig is?
Erkenning. Eerlijkheid. Empathie. En beleid dat gelijke toegang biedt tot diagnose, ondersteuning en medicatie – ook na je 18e.

Ik schrijf dit niet om te klagen. Ik schrijf dit omdat stilte zwaarder weegt dan woorden.

Tot slot

Als je tot hier bent geraakt: dank je.
Jouw aandacht is zeldzaam, net zoals de onze.
Als dit je geraakt heeft, deel het dan gerust. Niet omdat het moet, maar omdat het iets kan losmaken.

De tijd van fluisteren is voorbij.
Het is tijd om luidop te zeggen:
ADHD is echt. En het systeem is traag.

– Christoph Devillers